Yo-Yo Ma Plays Ennio Morricone

[Track 4 Nostalgia From Cinema Paradiso]

ศิลปิน : โย โย มา (Yo-Yo Ma) และ Ennio Morricone
อัลบั้ม : Yo-Yo Ma Plays Ennio Morricone
วางแผง : กันยายน 2004

ช่วงนี้เราฟังเพลงคลาสสิกบ่อยขึ้น จะให้มาถึงรีวิวแต่เพลงคลาสสิกเลยก็กระไรอยู่ ก็เลยขอหาอัลบัมที่พอจะเชื่อมต่อแนวเพลงที่รีวิวอยู่ปัจจุบันอย่างป๊อป อาร์แอนด์บี ไปเป็นคลาสสิก เลยมานึกถึงอัลบัมซาวด์แทร็กขึ้นมา

ซาวด์แทร็กเป็นส่วนสำคัญที่มีส่วนในการกำหนดอารมณ์ของหนัง ซาวด์แทร็กที่ดีจะต้องฟังไม่ยาก มีเมโลดีที่ไพเราะ ถ้าเป็นนักประพันธ์เก่งๆ จะทำให้เพลงประกอบภาพยนตร์ติดหูและเป็นอมตะได้ไม่ยาก อย่างเอ็นนิโย โมริโคเน ก็อีกคนที่ทำซาวด์แทร็กที่ดังมากในช่วงปี 60 ถึง 80 ความจริงเขาเป็นศิลปินชาวอิตาเลียนที่ผลงานส่วนใหญ่จะอยู่แต่ในประเทศ แต่หนังหลายๆ เรื่องที่เขาทำซาวด์แทร็กให้ก็ดังไปทั่วโลก เรายอมรับว่าเราไม่เคยได้ยินชื่อของโมริโคเนมาก่อน แต่พอฟังอัลบัมนี้ไปแล้วจะเกิดอาการร้อง 'อ๋อ' หลายทีเหมือนกัน เพราะมีหลายเพลงที่เมโลดีคุ้นหู และเราคิดว่าคงจะคุ้นหูใครหลายๆ คนเหมือนกัน

ส่วนใหญ่แล้วโมริโคเนทำงานกับผู้กำกับที่เป็นชาวอิตาเลียน ที่ทำหนังอิตาเลียน แต่ก็มีหลายเรื่องที่เป็นหนังภาษาอังกฤษ ตัวอย่างเพลงและหนังที่เรารู้จักก็มี The Legend of 1900 ที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับนักเปียโนที่ไม่เคยลงจากเรือเลย (เรื่องนี้เคยดูแล้ว ชอบมากด้วย) Cinema Paradiso ซึ่งเป็นหนังดังมาก แต่เราไม่เคยดู แต่เพลงเพราะสุดๆ ใครฟังต้องบอกว่าคุ้นแน่ๆ นอกจากนี้ยังมีหลายเพลงที่คุ้นมากๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าได้ยินจากไหน อย่างซาวด์แทร็กหนังอิตาเลียนเรื่อง La Califfa (The Lady Caliph) เราไม่เคยได้ยินชื่อหนังเรื่องนี้มาก่อน แต่พอหาในอินเทอร์เนตดู ปรากฏว่าเป็นหนังที่มาซาวด์แทร็กที่โดดเด่นมาก ซึ่งเป็นผลงานของโมริโคเนที่ทำให้เขาดังด้วย

เพลงส่วนใหญ่มีเมโลดีที่จับใจหวานซึ้ง ประเภทฟังแล้วอยากร้องไห้ อิทธิพลของเสียงเชลโลในเพลงนี้รุนแรงมาก ความที่เชลโลเสียงต่ำกว่าไวโอลินและวิโอลา และมีเรนจ์ของเสียงอยู่ในช่วงเสียงของมนุษย์ มันจึงสื่อสารออกมาได้เหมือนกับการร้องมากกว่าเครื่องดนตรี ความสุดยอดอยู่ตรงมาตรฐานการเล่นระดับเวอร์ทัวโซอย่าง โยโยมา (ชื่อจีนว่าหม่าโหยวโหย่ว) และอัลบัมนี้โมริโคเนได้ดัดแปลงดนตรีสำหรับเชลโลเล่นกับวงออร์เคสตราและเปียโนโดยเฉพาะ ความสมบูรณ์ทางการประพันธ์ก็ยอด ออร์เคสตราประกอบก็อยู่ในขั้นดีเยี่ยม จะให้ไปอ่านบทวิจารณ์อันไหนก็ได้คะแนนเต็มทั้งนั้น (เราพยายามหาบทวิจารณ์ที่หาจุดบกพร่องของอัลบัมนี้ยังไม่ได้เลย)

เราเจอจุดที่เราไม่ค่อยชอบอยู่อย่างเดียวก็คือ การแบ่งเพลงโมริโคเนได้แบ่งเพลงเป็น suite โดยแบ่งตามผู้กำกับที่ทำหนัง ในแต่ละ suite เพลงมันจะต่อเนื่องกัน แต่แยกแทร็ก ถ้าฟังในซีดีก็จะเหมือนเพลงเดียวกัน มันไม่ใช่ความผิดของโมริโคเน แต่เป็นความติงต๊องของไอพ็อดมากกว่าที่จะมีเว้นว่างระหว่างเพลง เวลาฟังมันจะมีแก็ป ซึ่งจะไม่พบเวลาฟังจากซีดีหรือไอจูน

เว็บไซต์ : โย โย มา, เอ็นนิโย โมริโคเน